بررسی کلوئید
امروز قصد داریم در این مقاله به بررسی کلوئید و روش های درمانی آن بپردازیم. تا انتهای این مقاله همراه ما باشید. اسکارهای کلوئیدی به زبان ساده همان گوشت های اضافه هستند که با ظاهری غیر معمول خود را بر روی پوست فرد نشان می‌دهند. زمانی که بافت هم‌بند جای زخم، رشد بیش از اندازه داشته باشد، پس از بهبود زخم، در آن ناحیه گوشت اضافه دیده می‌شود. زخم های کلوئیدی در هر حال از زخم های اولیه بزرگتر هستند و بیش از حد معمول رشد می‌کنند. این مسئله به طور کلی در بین افرادی که دارای پوست تیره هستند، بیشتر دیده می‌شود. افرادی که بدن آن‌ها مستعد ایجاد گوشت اضافه می‌باشد، بهتر است از انجام هر نوع تغییر و تحول روی پوست که با زخم همراه است خودداری کنند. پیرسینگ، خالکوبی، جراحی بینی و انواع جراحی های زیبایی هر کدام ممکن است به نوعی گوشت اضافه بر روی پوست ایجاد کنند.
علل ایجاد کلوئید
علی رغم شایع بودن این مشکل هم چنان به صورت دقیق علت ایجاد گوشت اضافه یا زخم کلوئیدی بر روی پوست مشخص نیست. اما علل شایع این اسکارها بعد از انواع آکنه، سوختگی، بریدگی، جوش زدگی و… است. برخی از افراد پس از جراحی های زیبایی دچار عفونت در ناحیه‌ی زخم های خود می‌شوند. همین مورد می‌تواند پوست فرد را تحریک کند تا در اطراف زخم، گوشت اضافه ایجاد شود. آن چه که تحقیقات نشان می‌دهند این است که فیبروبلاست ها که عمل کلاژن سازی را انجام می‌دهند، در عملکرد خود دچار مشکل می‌شوند.
فرضیات مبتنی بر این مسئله است که عوامل وراثتی، ژنتیکی، مشکلات مربوط به سیستم ایمنی فرد و مشکلات هورمونی می‌توانند در بروز گوشت‌های اضافه پس از زخم موثر باشند. همان‌طور که پیش از این هم اشاره کردیم ضایعات یاد شده در بین افرادی که پوست تیره دارند شایع تر است. به همین جهت شاهد بروز این معضل در میان اقوام مختلف سیاه پوست مثل آفریقایی- آمریکایی ها در سراسر دنیا هستیم. بروز این عارضه پس از زخم معمولا از سنین پایین یعنی حدود ۱۰ سالگی شروع می‌شود. در اغلب موارد هم تا سن ۳۰ سالگی ادامه پیدا می‌کند. با این وجود طبق تحقیقات آماری که ارائه شده است فقط حدود ۱۰ درصد از مردم جهان این زخم ها را تجربه می‌کنند.
راه های جلوگیری از بروز زخم کلوئید
راه هایی برای جلوگیری از بروز کلوئید وجود دارند که در این قسمت به آن‌ها می‌پردازیم. اگر پوست شما مستعد بروز چنین عارضه ای است، باید پس از سوراخ کردن گوش خود توجه ویژه ای به علائم اطراف زخم داشته باشید. بهتر است با بروز اولین علائم سعی کنید از گوشواره های فشاری استفاده کنید. این کار تا حدودی می‌تواند از بروز عارضه جلوگیری کند. قبل از این که هرگونه جراحی زیبایی، خالکوبی، پیرسینگ و… انجام دهید، حتما پوستتان را مورد آزمایش قرار دهید.
اگر متوجه حساسیت پوست خود شدید ضروری است که پیش از اقدام به جراحی و… به جراح خود در خصوص این موضوع اطلاع دهید. همچنین بهتر است پس از اینکه زخمی روی پوستتان ایجاد شد برخی از اقدامات مراقبتی را انجام دهید. برای مثال در ابتدا جای زخم و اطراف آن را با آب و صابون مورد شست و شو قرار دهید. برای باند پیچی زخم خود حتما از گاز استریل استفاده کنید. تا زمان بهبود یافتن زخم روی بدن، آن را به صورت روزانه تمیز کنید. یکی دیگر از مواردی که اغلب مورد بی توجهی قرار می‌گیرد، محافظت از زخم در مقابل نور خورشید است. در هر حال فراموش نکنید که بهترین راه پیشگیری، مراجعه به کلینیک زخم و مشورت گرفتن از او است.
درمان های جراحی کلوئید
برای درمان کلوئیدها می‌توان روش های مختلفی را به کار برد. معمولا روش های درمانی به دو دسته ی درمان های جراحی و درمان های غیرجراحی تقسیم بندی می‌شوند که در ادامه آن‌ها را مورد بررسی قرار می‌دهیم. در ابتدا به تحلیل درمان های جراحی می‌پردازیم. یکی از روش های درمانی مراجعه به پزشک در جهت جراحی گوشت اضافه است. البته روش مذکور پیشنهاد نمی‌شود. زیرا در غالب موارد دیده شده که این گوشت های اضافه پس از جراحی هم دوباره با گذشت زمان سر بیرون آورده و به ظاهر قبلی خود برمی‌گردند. به همین خاطر است که درمان از طریق جراحی صرف، کافی نیست و درمان جراحی با سایر روش ها ترکیب می‌شود.
یکی از راه های تلفیقی برای درمان کلوئید جراحی و سپس انجام پرتو درمانی است. راه دیگر جراحی توسط پزشک و سپس استفاده از گوشواره فشاری برای گوشت های اضافه این ناحیه است. البته این شیوه ی ترکیبی حدودا در بالای ۹۰ درصد موارد اثر مثبت برای پیشگیری از ظهور و بروز دوباره‌ی گوشت اضافه دارد. این وسایل حین استفاده اصلا راحت نیستند و فرد باید حدود ۶ تا ۱۲ ماه از این ابزارها استفاده کنند. راه های ترکیبی دیگر استفاده از سرما درمانی یا کورتیکواستروئیدها پس از جراحی است. البته باز هم مواردی که اشاره کردیم قطعی نیستند. به همین جهت ممکن است پس از مدتی فرد دوباره با گوشت های اضافه در ناحیه ی زخم مواجه شود.
درمان های غیرجراحی کلوئید
برای درمان کلوئید می‌توان همواره از راه های غیرجراحی هم استفاده کرد. یکی از روش های غیرجراحی تزریق کورتیکواستروئید است. این آمپول ها به عنوان داروهای ضد التهاب در راستای کوچک تر کردن حجم گوشت اضافه توسط کادر درمانی به کار می‌روند. این تزریقات در طول ۴ هفته و هر هفته با ۱ تزریق انجام می‌پذیرد. درمان فوق می‌تواند بیش از نیمی از مشکل را حل کند. اما با این حال ممکن است با گذشت حدود ۵ سال دوباره شاهد بازگشت جای زخم ها باشیم.
یکی دیگر از راه های درمان کلوئید به شیوه ی غیرجراحی سرما درمانی یا همان کرایوتراپی است. در کرایوتراپی ناحیه‌ی گوشت اضافه منجمد می‌شود. این کار باید به حالتی انجام شود که پوست زیر آن کاملا حفظ شود. این روش که بیشتر در درمان شکل کوچک تر این عارضه انجام می‌شود، نتایج خوبی در نهایت به دست ما می‌دهد. البته یک بار درمان کافی نیست و این کار چندین بار باید انجام شود.
از دیگر روش های غیرجراحی درمان کلوئید بستن نخ جراحی به دور آن است. این کار هر ۲ الی ۳ هفته یک بار انجام می‌شود. به این فرایند لیگاتور گفته می‌شود که با گذشت زمان باعث بریده شدن و افتادن بافت اضافه می‌شود.
از سایر روش های مورد استفاده در درمان کلوئید ارسال کردن پرتوهای نور به شکل متمرکز به ناحیه‌ی زخم است. به این شیوه‌ی غیرجراحی لیزر درمانی گفته می‌شود. با انجام لیزر سایز گوشت اضافه‌ی ایجاد شده کاهش پیدا می‌کند. همچنین رنگ آن نیز کمرنگ تر خواهد شد.
درمان های خانگی و طب سنتی
در این قسمت از مقاله می‌خواهیم به بیان برخی از درمان های رایج خانگی کلوئید بپردازیم. طبق برخی از منابع استفاده از ژل های سیلیکونی می‌توانند در کاهش سایز گوشت های اضافه روی پوست و کمرنگ شدن آن‌ها موثر باشند. برخی مطالعات مدعی هستند که ژل های سیلیکونی توانسته اند تا حد زیادی از رشد دوباره‌ی کلوئیدها جلوگیری کنند. به همین جهت خیلی از پزشکان ژل های سیلیکونی را با روش های درمانی دیگر ترکیب می‌کنند.
از دیگر روش های خانگی معروف درمان کلوئید استفاده از سرکه سیب است. سرکه سیب را همراه با پنبه به مدت ۱۰ دقیقه بر روی گوشت اضافه مالش دهید و این کار را هر روز تکرار کنید. برخی از افراد معتقدند که با استفاده از این روش رنگ گوشت اضافه روی پوست آن‌ها کمرنگ شده است.
آسپرین نیز در زمره ی درمان های خانگی کلوئید قرار دارد. علاوه بر اینکه استفاده از آسپرین سایز گوشت اضافه را کاهش می‌دهد، رنگدانه های پوست را هم از بین می‌برد. حدود ۳ عدد آسپرین را خرد کرده و با آب کم مخلوط کنید. مواد شما باید حالت خمیری پیدا کند. خمیر آماده شده را بر روی جای زخم مالش دهید. باید اجازه دهید تا ناحیه خشک شود و بعد آن را شست و شو دهید. این کار را هر روز تکرار کنید.
جوش شیرین، آلوئه ورا، مخلوط صندل چوب و گلاب، عسل، سیر، اسطوخودوس، گل سرشور، پیاز، روغن نارگیل، مریم گلی، کرم بابونه و… از دیگر گزینه هایی هستند که نامشان در درمان های خانگی همواره می‌درخشد.
بدون دیدگاه